Amsterdam stroomde op de eerste Koningsdag vol met feestgangers uit Nederland en zo een beetje de hele wereld. Het centrum is zoals elk jaar vrolijk gekleurd met oranje toeristen die er gedurende de dag steeds slechter uit beginnen te zien. Inmiddels zijn ze beter op de hoogte dan voorgaande jaren, geheel in het oranje en met een grote smile roepen een paar Italiaanse toeristen: ‘it’s the birthday of the king’. Dat was het natuurlijk nog niet maar voor hen was het al te laat om dat te snappen. De gezelligheid in de stad is niet te missen en na een tijdje traditiegetrouw door de straten te hebben geslenterd, kiezen we er voor om naar het Westergasterrein te gaan.
Hier werd voor de eerste keer het festival The Union gehouden met een techouse en deephouse line-up. Het nieuwe festival begon overdag om 12:00 uur op het Westergasterrein en verplaatste zich vanaf 20:00 uur naar het Transformatorhuis en de Westerunie.
Aan de ingang bij het Transformatorhuis stond een korte rij en na de controle konden we direct naar binnen. Bij de kluisjes stond mij een nieuwe ervaring te wachten die ik weer op mijn lijstje van meest unieke ervaringen tijdens evenementen kan zetten; we kregen drie keer een verkeerde kluissleutel mee. Na de eerste sleutel die niet in het kluisje paste, liepen we terug en kregen we een andere sleutel en zo volgde ook een derde keer. Het probleem was bekend bij de vriendelijke dames die de sleutels uitdeelden maar zij konden er ook niet veel anders mee dan het in te wisselen voor een andere sleutel. Wij waren gelukkig niet de enige dus we konden even met onze mede feestvierders zoeken naar de juiste kluis en uiteraard hebben we ook de nodige humor erom gehad.
Zoals verwacht op een Koningsdag begeven we ons onder een gezellig publiek en worden we warm van de verscheidenheid aan bezoekers van Amsterdam. Feestvierders die net als wij na Koningsdag nog niet zijn uitgefeest en feestvierders die speciaal voor de nachteditie naar Amsterdam zijn gekomen. We spreken onder andere mensen uit Brabant, Utrecht, Den Haag, Rotterdam en het oosten van het land. Bezoekers met variërende leeftijden wat het moeilijk maakt om een schatting te maken van de gemiddelde leeftijd. Als ik kijk naar de meerderheid van de bezoekers is mijn inschatting rond de 25 jaar.
De eerste zaal lag direct naast de kluisjes. Het eerste wat mij opviel is de opbouw van de ruimte en de benauwdheid in de zaal. De zaal heeft de vorm van een smalle rechthoek, de stage stond halverwege de zaal, parallel aan de bar, terwijl de wc’s helemaal links achterin stonden. Als de mogelijkheid bestond, was het voor de dansruimte prettiger geweest als de stage aan de linker of rechter kant had gestaan zodat je een lange (en redelijk smalle) dansvloer kon creëren. De zaal had op deze manier meer de functie van een gang en werd er veel heen en weer gelopen. Jammer want door de opbouw en korte dansruimte kwam ook de lichtshow nauwelijks tot zijn recht.
Misschien heb ik als techno fan te veel verwachtingen van een dansvloer maar in mijn beleving kwam het publiek niet echt los in deze ruimte, de laatste uurtjes werd gelukkig iets meer geknald. De tweede zaal richting de Westerunie was zeker een bezoek waard, helaas was het er zo benauwd dat wij na vijf minuten de zaal hebben moeten verlaten.
Mijn mega waaier die vele feesten heeft gezien, was hier helaas niet tegen bestand. De zaal stond wel vol dus blijkbaar stoorde niet iedereen zich aan de benauwdheid. Aan de zijkanten van de stage stonden bankjes waar je even kon zitten. Deze chillruimte was ideaal, je kon even zitten, uitrusten, of sociaal doen zonder het feest te missen. Minpunt was de linkerkant van de stage, hier werd constant een dikke witte rook de zaal ingeblazen waardoor je je eigen handen niet meer kon zien. Erg irritant als je even met iemand wilde spreken of gewoon de zaal in wilde kijken. Je kon elkaar amper in de ogen kijken en de zaal was niet meer te zien. Gelukkig werd de rechterkant van de stage gespaard en hebben we hier onze vaste standplaats van gemaakt.
De bediening aan de bar was vlot en vriendelijk. Ook bij de ingang, de kluisjes en de muntenbalie was het personeel vriendelijk en werden we bediend met een glimlach.
Om naar de toiletten te kunnen moesten we een halve munt betalen waarmee wij de hele avond naar binnen konden. Aan de ingang van de toiletten stonden twee heren de stempels te controleren. Een schoonmaker was er duidelijk niet bij, aan het einde van de avond was de vloer zeiknat en het toiletpapier op. Tijdens een bezoek aan het toilet kreeg ik ook de schrik van mijn (feest)-leven toen ik na een paar seconden hoorde dat er iets werd geroepen en hard op de deur werd gebonkt. Toen ik de deur opende zag ik dat de toiletheer i.v.m. de lange rij had besloten iedereen weg te sturen door hard op de deuren te slaan, we moesten er uit. Een niet zo gastvrije manier om anderen naar binnen te laten en de wachtrij voor de dames w.c. te verkorten.
Wij hebben ons nog even vermaakt in de eerste zaal, een klein dansje gedaan en een biertje gedronken. Ondanks de amateuristische indruk hebben we een leuke avond gehad, het publiek maakte het feest en de gezelligheid voerde de boventoon.
Reporter:
Donya Valianpour
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!