Afgelopen zaterdag stond festival nummer 2 voor mij op de planning: We Are Electric. Ik had al meerdere goede verhalen over WAE gehoord en was reuze benieuwd naar dit festival. Dus gingen wij zaterdagmiddag vol nieuwsgierigheid naar het E3 strand in Eersel.
Door het boerenlandschap en wat kleine dorpjes werden wij door de borden richting de parkeerplaats geleid, maar vanwege de geluidstilheid van het festival toen we de ramen open deden kregen we een klein beetje onze bedenkingen en dachten we dat we minimaal nog 3km moesten lopen om op het festivalterrein te arriveren.
Gelukkig was dit niet zo en liepen we al vrij snel langs de camperplaatsen richting het festival. Ook hier was de muziek nog niet heel erg aanwezig en heerste er een hele relaxte zondag ochtend camping sfeer, waar (bij wijze van spreken) de oudjes al aan het jeu-de-boulen waren en de vroege sportievelingen hun eerste baantjes trokken in het zwembad. Dit maakte ons nog meer nieuwsgierig naar het festival.
Eenmaal bij de poortjes hoorde we de eerste mensen al praten over de show van de dag - ‘Pendulum’ - en ook de security vroeg aan ons of wij hiervoor kwamen. Ondanks dat ik al jaren niet meer naar Pendulum luister, was ik vroeger wel een klein beetje fan en stond deze show sowieso op de planning.
Toen we binnen kwamen heerste ook hier een heel relaxte sfeer, mensen namen een verfrissende duik in het water en waren aan het dansen in het zand, wat zorgde voor enorme stofwolken op het in industriële stijl ingerichte festivalterrein. Achter de stofwolken verscheen een enorme diversiteit aan verschillende eettentjes op een pleintje, van burgers tot roti en wafels, noem het en het was er. En wat ik ervan geproefd heb, was erg lekker!
Na een verkenningsrondje over het festival strandden we in ‘Crash’ tent waar Dolf op dat moment begon aan zijn set. Dolf kennen we als grote feestheld FeestDJRuud, maar ook onder zijn nieuwe naam krijgt hij bij iedereen, van technovlinder tot hippie, de voetjes van de vloer. Toen Dolf zijn set eindigde namen we nog een kijkje bij de ‘Snare’ stage waar Speedy J net begon met draaien. Als je niet van techno houdt, ga dan een keer luisteren naar Speedy J en dan ga je het echt waarderen. Speedy J draait echt snoeiharde techno, waar je met of zonder ‘techno snoepjes’ je spontaan in een soort hallucinerende wereld begeeft waar stilstaan onmogelijk is. Echt een aanrader!
Helaas konden we niet heel lang genieten van de techno bliepjes, want Goldfish stond al vrij snel op het programma. Ik had ze nog nooit live gezien, en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ook niet heel veel nummers van hun ken, maar dit is echt something else. Goldfish is een duo wat naast dj’en ook vele andere muzikale talenten bezit. Gewapend met dwarsfluit, keyboard, trompet en contrabas gaf dit duo een heel gave show weg, waar ik als muziekliefhebber meer met grote ogen en kippenvel naar heb staan kijken dan echt daadwerkelijk heb gedanst.
Maar ook van heel aandachtig kijken krijg je honger, dus vervolgde wij onze weg met samengeknepen oogjes door de stofwolken naar het hemelse pleintje vol lekkernijen. Na een heerlijk ambachtelijk patatje met pulled chicken was het tijd om onze volle buikjes een windtunnel in te sturen bij Noisia. EN OMG WAT WAS DIT VET! Ik heb er gewoon geen andere woorden voor, nog nooit heb ik een publiek zo lang helemaal los zien gaan zonder ook maar een minuut lang te stoppen met dansen. Iedereen ging helemaal uit zijn pannendeksel, niet normaal. Als een soort natte dweil verliet ik na een uurtje de tent en dan moet je nagaan dat ik nog vrij achteraan bij de opening van de tent stond.
Als bezwete otters waagden wij ons wederom aan de stofwolken, om yet again onze buikjes te vullen met een heerlijke wafel bekleed met witte chocolade en aardbeien. Ja ja, ook die hadden ze!
Met onze buiken weer gevuld was het dan eindelijk tijd voor de show van de avond, Pendulum. Vrijwel het hele festival trok in dezelfde richting, waardoor de tent al snel vol stond en wij net buiten de tent konden aansluiten. Ik denk dat mijn verwachtingen iets te hoog waren gesteld vanwege dat iedereen het erover had en dit toch echt het toppunt van de dag moest gaan worden, maar ik vond het een vrij mellow optreden. Het was meer een concert dan dat het echt een feestje werd waarbij iedereen helemaal los ging en ondanks dat ze super goed waren kon Noisia, voor mij, niet worden overtroffen.
Omdat ik er op de zondag helaas niet bij kon zijn, was Pendulum de afsluiter voor ons en verlieten wij het festival met een onverwacht hoogtepunt en een lach op ons gezicht: We Are Electric!
Beeld: Different Eye Photography
Reporter:
Alexander Strack van Schijndel
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!