Jeanski

zondag 17 februari 2019
Eric Van kleef

Eerlijk is eerlijk, er zijn maar weinig Nederlandse artiesten waarbij slechts de voornaam voldoende is om te weten wie je precies bedoelt.

Anouk, Guus, Armin en Jean schieten mij zo even snel te binnen. Met name die laatste , door mij altijd steevast Jeanski genoemd, deed dankzij een boek vorig jaar nogal wat stof opwaaien. Dusdanig zelfs dat mijn vader, die RTL Late Night zat te kijken belde met de vraag of ik soms ook met 4000 vrouwen het bed had gedeeld. Ik heb hem gerust kunnen stellen met de mededeling dat Jeanski al zijn hele leven vrijgezel en DJ is, en dat daarvan uitgaande 80 dames per jaar nog best schappelijk is, als je ook alle triootjes en andere groepsvarianten meetelt. Mijn vader zuchtte, mompelde iets van je overal uit lullen, en hing vervolgens op.

Ach ja .. Jeanski , je houdt van hem of je haat hem. Voor mij persoonlijk geldt het eerste, dus helemaal journalistiek onafhankelijk sta ik hier niet in. Mijn voorliefde voor de outlaws, nachtvlinders en zonderlingen van deze wereld zit me daarvoor iets teveel in de weg.

Voor de juiste beeldvorming, Jeanski is niets minder dan een legende en kan (mits nog aanspreekbaar) een feest geweldig op zijn kop zetten. Hij is tevens de laatste Bad Boy DJ die we nog zullen meemaken en daar moeten we zuinig op zijn.

Natuurlijk vouwt Afrojack wel eens een Ferrari dubbel en staat er heus nog wel eens iemand in zijn blote reet, in de lobby van het hotel, zo lam als oranje cavia op koningsdag, een ontbijtje te bestellen. En dan heb je natuurlijk nog gasten als Boef en Lil Kleine, maar dat zijn geen deejays . Bovendien heeft de eerste alleen maar een grote bek als de camera draait en zit LK tegenwoordig in de mode en gaat hij trouwen op Ibiza net voordat zijn eerste kindje verwacht wordt. Respect voor beider carrières, het is jullie van harte gegund, maar echt Rock & Roll gaat het niet meer worden.

Dan is er ook nog het feit dat de huidige generatie deejays vooral te maken heeft met label lullos, management mensjes, en klets-coaches, en er bovendien 24/7 een vlog-cam boven zijn of haar giechel hangt. Heel veel spannends hoeven we daar dus ook niet meer van te verwachten. Als het al gebeurt, wordt door bovenstaand illustere rijtje het uiterste gedaan om het uit de media te houden. De moderne deejay is immers een ideale schoonzoon of dochter waar iedereen zich graag mee identificeert.

Daarom als tribute aan de laatste Bad Boy DJ ooit, een anekdote die het boek helaas niet heeft gehaald. Waarschijnlijk wegens niet relevant, of omdat men na de risico analyse een dikke streep door mijn naam heeft gehaald. In beide gevallen volledig terecht.

Zondagavond laat in de Kleef mancave, het tijdstip waarbij de zombie-fase allang is ingegaan en ik op het punt sta mezelf in slaap te drinken, gaat de telefoon. Ik neem op en hoor aan de andere kant.. Von Klefhausen (zo noemt hij mij altijd ), wat mij nu toch weer overkomt?

Ik schenk nog een laatste alcoholisch experiment in en ga er maar eens goed voor zitten met de woorden.. Jeanski .. ouwe basrammert .. vertel?

Laat ik maar met de laatste update beginnen, ik kom net van de spoedeisende hulp en ik heb mijn anus gekneusd. Ik kan op dit moment niet eens meer zitten.

Dus ik (nadat ik uitgelachen was en weer van het zuurstof af kon): WTF? Hoe dan?

Ik moest vanavond nog draaien in Club NOA in Leeuwarden en had een mooie hotelsuite en een leuke afterparty geregeld met een paar prettige dames uit de categorie niet gespoten is altijd mis.

We komen dus kacheltje lam die kamer binnen, er duiken er meteen een paar op het bed, en ik besluit (verstandig als ik ben) om even rustig te gaan zitten op zo’n ouderwetse bureaustoel met 4 wieltjes aan de onderkant. Als je straalbezopen bent, Von Klefhausen, is dat dus geen goed idee.

Ik.. Hoezo niet?

Net voordat ik wilde gaan zitten flikkerde iemand zijn zware jas over de rugleuning van die stoel, waardoor deze achterover kantelde, met als gevolg dat er een wieltje recht omhoog stak . Datzelfde wieltje belandde enkele seconden later, toen ik ging zitten, op een plek die door mij persoonlijk niet als heel aangenaam werd ervaren.

Normaal gesproken zou ik hier nog even over blijven dollen maar ik voelde zijn pijn door de telefoon. Het enige wat ik daardoor nog uit mijn bek kon krijgen (mede door het zuurstofgebrek van het lachen) was.. En nu?

Nou ja, ik kan wel liggen dus ga nu maar gewoon slapen en dan zien we de rest morgen wel.

Ondanks het feit dat het zondagavond was en ik pas op vrijdag weer een radio show had besloot ik toch maar met de vraag.. mag dit op de radio? Het antwoord was veelzeggend over de uiterst pijnlijke situatie.

Wacht daar maar even mee tot ik weer kan zitten.

Dus mocht je hem volgende keer ergens in de booth zien staan.. Put your wheels up for Jeanski.

Eric van Kleef is Hooked on House, DJ-Producer, Radio Jock, Dance Consultant, DJ coach, Columnist en Mediawatcher.

Vorige columns Eric van Kleef:
- Verbale diarree
- Drolvink
- Salvatore Ganacci
- Weergajes!
- Trollensnolleke
- Ego's
- Wereldkampioen!
- Boom Boom dingen!
- Een open brief aan Boef

Columnist : Eric Van kleef

Foutje gezien? Let us know!